Το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού έχει αποκτήσει τελευταία έναν ιδιαίτερο συμβολισμό στον δημόσιο διάλογο. Η ανάπτυξη του απασχόλησε με ένταση κυβερνήσεις, αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες, μέσα ενημέρωσης, πολεοδόμους, αρχιτέκτονες και γενικά τους πολίτες. Σταδιακά, πήρε σημασία και συμβολισμό, που ξεπερνούν την σπουδαιότητα ενός μοναδικού πολεοδομικού έργου, διότι συνδέθηκε με γενικότερες οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές, ιδεολογικές και πολιτιστικές εξελίξεις, που κατέληξε να εκφράζει. Μέσα από ανταγωνισμούς και διαμάχες έγινε η μικρογραφία ή κατοπτρικό είδωλο μιας ευρύτερης πραγματικότητας και των πρόσφατων αναταράξεων της Ελληνικής κοινωνίας. Μπορεί αυτό να ακούγεται υπερβολικό, αλλά ένας στόχος αυτού του βιβλίου είναι να δείξει ότι αληθεύει. Το 1978 είναι η αφετηρία αυτής της διαδρομής, όταν αποφασίσθηκε ότι θα εκποιηθεί για να χρηματοδοτηθεί η κατασκευή ενός νέου αεροδρομίου. Ένας νόμος του 1995, είναι ο επόμενος μεγάλος σταθμός και η απαρχή ενός, συχνά συγκρουσιακού, διαλόγου, για την δημιουργία στο Ελληνικό μητροπολιτικού πάρκου πρασίνου και αναψυχής. Από το 2010, όταν η χώρα μπαίνει στον αστερισμό των Μνημονίων, επικρατεί μια νέα αντίληψη λόγω της αγωνίας για ενίσχυση των κρατικών ταμείων και προσέλκυση επενδύσεων. Μια συνέπεια ήταν η παγίωση της λογικής ενός παράλληλου ή εναλλακτικού συστήματος πολεοδόμησης. Για το Ελληνικό, το 2012 είναι σημαδιακό, διότι, σε μια χώρα βυθισμένη στην οικονομική κρίση, οι όροι του παιχνιδιού αλλάζουν και το κριτήριο είναι πια η επιχειρηματική αξιοποίηση. Το βιβλίο ανατρέχει σε όλη την διαδρομή, μέχρι το 2018, παρουσιάζοντας και σχολιάζοντας τις εξελίξεις, τα αλλεπάλληλα σχέδια για το Ελληνικό και κάποιες θεωρητικές θέσεις που βοηθούν στην κατανόηση της πορείας και των πολεοδομικών πρωτοβουλιών.