Στο σύγχρονο ελληνικό σχολείο, το μάθημα της Τεχνολογίας επιβάλλει μια καινούρια μορφή συμμετοχικής δημιουργικής δουλειάς από τον εκπαιδευτικό και τους μαθητές. Αξιοποιεί τις μεθόδους της κοινωνικής έρευνας των Ανθρωπιστικών Επιστημών, της επιστημονικής μεθοδολογίας των Φυσικών Επιστημών, της κριτικής ανάλυσης και μελέτης των Καλών Τεχνών. Καλλιεργεί τόσο τη συγκλίνουσα, όσο και την αποκλίνουσα σκέψη. Στοχεύει σε μαθητές που να μπορούν να συνθέτουν γνώσεις και να χρησιμοποιούν δεξιότητες από διαφορετικές γνωστικές περιοχές. Που να είναι όχι απλά διαχειριστές πληροφοριών, αλλά παραγωγοί γνώσεις και δημιουργοί προϊόντων που ανταποκρίνονται σε κάποια υπαρκτή κοινωνική ανάγκη. Σε μαθητές που αναγνωρίζουν την κοινωνική, οικονομική, φιλοσοφική και πολιτική διάσταση των παρεμβάσεων της Τεχνολογίας στο περιβάλλον. Ως μορφές προτεινόμενων εργασιών στο μάθημα της Τεχνολογίας παρουσιάζονται και αναλύονται, αφενός, η "επίλυση προβλημάτων" που αναφέρεται στη διαλεκτική σχέση μεταξύ του χεριού και του μυαλού κατά τη διαδικασία κατασκευής ενός προϊόντος και, αφετέρου, το "σχέδιο έργου" που αναφέρεται στην πορεία σχεδιασμού και υλοποίησης ενός προϊόντος από τη στιγμή της σύλληψής του μέχρι τη στιγμή της πλήρους πραγματοποίησης-κατασκευής του.