Η "Δωδέκατη Νύχτα ή Αυτό που επιθυμείτε", αφιερώνεται στα 400 χρόνια του Σαίξπηρ (1564-1616) του μέγιστου δραματουργού και ποιητή, που πλάι στη διαχρονική και παγκόσμια μαγεία της πένας του είχε, από όλους τους νεότερους και αρχαίους, την πιο πλατειά και γεμάτη κατανόηση ψυχή και που ο πιστός καθρέφτης του των τρόπων και της ζωής έχει την ευστάθεια της αλήθειας.
Η μετάφραση του Βραβευμένου μεταφραστή και θεατρανθρώπου Αριστείδη Λαυρέντζου αποτέλεσε τον κορμό της παράστασης του Θιάσου "Θέσπις" των Βρυξελλών την άνοιξη του 2017.

Ας έρθει ο θάνατος κι ας μπω,
σε κυπαρίσσι λυπημένο.
Ας φύγει η ανάσα να μη ζω,
για αγάπη ανάλγητη πεθαίνω.
Μ'έλατο τ'άσπρο σάβανό μου
να το ετοιμάστε.
Πιστός μέχρι το θάνατό μου,
να το θυμάστε.
Κανένας άνθη ευωδιαστά
στο φέρετρό μου μη σκορπίσει.
Λείψανο, τάφο μου και οστά
φίλος κανείς μη χαιρετίσει.
Λυγμοί χιλιάδες για ν' αποφευχθούν
κάπου ας με θάψουν,
αγάπης μάτια μη με βρουν
για να με κλάψουν.

(Φέστε, Δεύτερη πράξη, σκηνή 4)

Ω, έρωτα ακοίμητε, με δίψα για το νέο,
που ενώ τα πάντα νιώθεις και χωράς
σαν θάλασσα πλατιά, ό,τι έρχεται σε σε,
όσο ακριβό και μέγα, ένα λεπτό αρκεί
για ν'απαξιωθεί, να χαμηλώσει.
Πλήθος μορφές η ερωτική επιθυμία:
Είν' η πιο τέλεια φαντασμαγορία.
(Ορσίνο, Πρώτη πράξη, σκηνή 1)

Όταν είναι κανείς γενναιόδωρος, με καθαρή συνείδηση και ελεύθερο
πνεύμα, αυτά τα πράγματα που άλλοι θεωρούν βλήματα κανονιού, τα
βλέπει σαν σαΐτες για πουλάκια.
(Ολίβια, Πρώτη πράξη, σκηνή 5)

Πόσο εύκολο η στάμπα ωραίου πλανευτή
να χαραχτεί στην κέρινη καρδιά γυναίκας!
(Βιόλα, Δεύτερη πράξη, σκηνή 2)

Η τρέλα διατρέχει την οικουμένη σαν τον ήλιο. Ακτινοβολεί
παντού.
(Φέστε, Τρίτη πράξη, σκηνή 1)

Άλλοι γεννιούνται μεγάλοι, άλλοι κατακτούν το μεγαλείο
και σε άλλους τους προκύπτει.
(Μαλβόλιο, Δεύτερη πράξη, σκηνή 5)