Η ιστορία μιας νεαρής γυναίκας που μεταμφιέζεται σε άνδρα και περιπλέκεται στις Αυλές δύο τοπικών αριστοκρατών, αναδεικνύει τις συμβάσεις του ερωτικού ειδυλλίου και των ρόλων των φύλων.
Η "Δωδέκατη Νύχτα" έχει πολλά από τα στοιχεία που είναι κοινός τόπος για την ελισαβετιανή ρομαντική κωμωδία, συμπεριλαμβανομένων του τεχνάσματος της σύγχυσης ταυτοτήτων, των χωρισμένων διδύμων και της παρενδυσίας των φύλων· η πλοκή της περιστρέφεται γύρω από την υπέρβαση των εμποδίων προς την "αληθινή" αγάπη.
Πράγματι, η "Δωδέκατη νύχτα" είναι ένα έργο που μιλάει για την αγάπη, τοποθετημένο σε μια εορταστική και πανηγυριώτικη ατμόσφαιρα, ωστόσο, ενώ καταλήγει με παράλληλους γάμους, μιλάει επίσης και για την τρέλα της αγάπης.
Ο Σαίξπηρ σε αυτό το έργο μάς παρουσιάζει πολλές εκδοχές της αγάπης και προτείνει ότι ο έρωτας, σε όλες τις μορφές του, είναι μια συντριπτικά ισχυρή δύναμη, στην οποία οι χαρακτήρες είναι ανήμποροι να αντισταθούν. Και ίσως, εν τέλει, το έργο να είναι καλύτερα κατανοητό ως μια απόδειξη της απρόβλεπτης δύναμης της ερωτικής επιθυμίας και της αγάπης γενικά.