Ο Peter Szondi, ένας από τους μεγαλύτερους μεταπολεμικούς κριτικούς της Γερμανίας, επικέντρωσε κυρίως το ενδιαφέρον του στη μελέτη των θεωρητικών και ποιητικών κειμένων του γερμανικού ρομαντισμού. Έχοντας αφομοιώσει δημιουργικά τη σκέψη του Μπένγιαμιν, του Λούκατς και του Αντόρνο, προχωρεί σε μια ερμηνεία η οποία διερευνά τη σχέση του κριτικού υποκειμένου με τα κείμενα και με τις λοιπές ερμηνευτικές προσεγγίσεις τους προσπαθώντας να φωτίσει τους τρόπους με τους οποίους η λογοτεχνία και η κριτική επιδρούν η μια στην άλλη και προσδιορίζουν τη σχέση ποιητικής και ιστορίας. Ιδιαίτερα ευαίσθητος, και εξαιτίας της καταγωγής του, στις συνέπειες του εβραϊκού ολοκαυτώματος, ο Szondi συμπληρώνει ωστόσο τη φράση του Αντόρνο "μετά το Άουσβιτς η ποίηση είναι αδύνατη" με τη φράση "εκτός αν αναδύεται μέσα από το Άουσβιτς". Τα δοκίμια του παρόντος τόμου είναι επιλεγμένα από τη δίτομη συγκεντρωτική έκδοση του έργου του Schriften I και II (Suhrkamp 1978).