Ήδη ο τίτλος και η θεματική του διήμερου Συνεδρίου, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα την 12η και 13η Μαΐου 2008, και του οποίου τα Πρακτικά (εμπλουτισμένα και με πρόσθετες εισηγήσεις) δημοσιεύονται στον τόμο αυτό, προδιαθέτει για την ιδιαίτερη θεωρητική αλλά και πρακτική του σπουδαιότητα στην αναζήτηση λύσεων για το πρόβλημα της νεανικής παραβατικότητας: "Διεπιστημονικότητα και διεταιρικότητα για την κοινωνική ένταξη του νεαρού παραβάτη".
Σ' ένα θεωρητικό επίπεδο, αναδεικνύεται έτσι εν πρώτοις η σημασία που έχει η διεπιστημονικότητα, δηλ. η συνδυασμένη συνεργασία επιστημόνων με διαφορετικές μεθοδολογίες ή/ και σχολές σκέψεις και από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους (π.χ. κοινωνική εργασία, ψυχολογία, εκπαίδευση, παιδοψυχιατρική, αντιμετώπιση της τοξικοεξάρτησης κ.λπ.) για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού, και εν προκειμένω: για τη διερεύνηση και διατύπωση μορφών πολιτικής ως προς την πρόληψη και αντιμετώπιση της νεανικής παραβατικότητας.
Επιπλέον, στο ίδιο αυτό θεωρητικό επίπεδο διερευνάται και η λεγόμενη διεταιρικότητα, δηλ. η κατόπιν συμφωνίας συντονισμένη σύμπραξη περισσότερων ατομικών ή και συλλογικών φορέων από τον δημόσιο ή και τον ιδιωτικό τομέα (π.χ. σε θέματα εκπαίδευσης και κατάρτισης, απασχόλησης, υγείας, πρόνοιας, απονομής της δικαιοσύνης και μετασωφρονιστικής μέριμνας), για την επίτευξη -και εδώ- ενός κοινού σκοπού, και εν προκειμένω: για τη στήριξη ενός ευάλωτου ή ήδη παραβατικού ανηλίκου στις προσπάθειές του για κοινωνική επανένταξη.
Σαράντα δύο διακεκριμένοι εισηγητές και εισηγήτριες έθεσαν σ' αυτό το Συνέδριο κυριολεκτικά τόν δάκτυλον επί τόν τύπον των ήλων" στα πολλαπλά και πολύπλοκα προβλήματα των παραβατικών ανηλίκων και, στη συνέχεια, πρότειναν απτά παραδείγματα επιτυχούς εφαρμογής αυτής της διεταιρικότητας (π.χ. στη Σύρο), αλλά και συγκεκριμένες εφικτές λύσεις των προβλημάτων, αρκετές από τις οποίες υιοθετήθηκαν με τον πρόσφατο νόμο 3860/2010, έπειτα από σχετική εισήγησή μου μαζί με την καθηγήτρια Αγγ. Πιτσελά προς το Υπουργείο Δικαιοσύνης.