[...] Το project μου "Cityscapes, Between out and in: ambivalent space" περιλαμβάνει τις σειρές "Utopian Cities, Graphics of the Road, Figures και Ephemeral Scapes.

Η σειρά "Utopian Cities" περιλαμβάνει 40 εικόνες. Πρόκειται για 40 ουτοπικές πόλεις, όπου ο μύθος συναντά το πραγματικό και το πραγματικό διαπλέει το μύθο, με αποτέλεσμα μια πολυεπίπεδη εικόνα. Οι "Ουτοπικές πόλεις" δημιουργήθηκαν με τη σύζευξη φωτογραφικού υλικού από τα πρόσφατα ταξίδια μου στην Κίνα, τη Ρώμη, την Πομπηία και το Λουξεμβούργο, καθώς και από στοιχεία-λεπτομέρειες της βαθυτυπικής χαρακτικής μου, από τη σειρά "Η πόλη είναι ένα ιδεόγραμμα", όπου το ιδεόγραμμα μιας πόλης είναι ο ιστορικός λαβύρινθος.

Λεπτομέρειες από μήτρες σε σχήμα λαβυρίνθου λειτουργούν πλαστικά σαν αρχέγονα μεταφυσικά τοπία, σαν αεροφωτογραφίες ενός φανταστικού κόσμου, ιδεατού, σε ενεστώτα χρόνο. Η σύζευξη του ιδεατού με το πραγματικό δημιουργεί τη νέα εικόνα της πόλης, ουτοπικής ή δυστοπικής, όπου η αυταπάτη αγγίζει την πραγματικότητα. Είναι ψυχογραφίες ενός κόσμου απόμακρου που έχει αποτραβηχτεί από τη δημόσια καθημερινότητα ή ενός κόσμου ξαναχτισμένου στο όνειρο, όπου η ουτοπία και η δυστοπία αλλάζουν συνεχώς σχήματα και εισρέουν η μία στην κοίτη της άλλης. Αυτό συμβαίνει τη στιγμή που η κρίση της μεγάλης πόλης είναι η άλλη όψη της κρίσης της Φύσης και η σύγχρονη τεχνολογία στη ζωή μας δέχεται ποικίλες ερμηνείες, που δεν είναι ουτοπικές, ούτε συγκεκριμένες, αλλά τελικά είναι προσωπικές τοποθετήσεις.

Όμως το σημαντικό στοιχείο σε αυτό το project είναι η νέα γλώσσα. Εδώ η Χαρακτική συναντά τη Φωτογραφία και χρησιμοποιεί δημιουργικά την Τεχνολογία ως νέο εργαλείο. Είναι σαφές ότι η Χαρακτική και η Φωτογραφία συνδέονται άμεσα με την επεξεργασία πολλαπλών διαστρωματώσεων της εικόνας στις χαλκογραφικές μήτρες, στις φωτοευαίσθητες επιφάνειες και στα φωτογραφικά φιλμ. Οι δυο τους συνδέονται επίσης μέσω της διαδικασίας της εκτύπωσης.

Η σύγχρονη τεχνολογία με τη δυνατότητα ψηφιοποίησης της εικόνας και αντίστοιχες δυνατότητες ψηφιακής εκτύπωσης σε ποικιλία χαρτιών archival, τα οποία οι ίδιες οι εταιρείες χειροποίητων χαρτιών χαρακτικής επινόησαν, αλλά και archival μελανιών, phototran μεμβρανών ψηφιακής εκτύπωσης της φωτογραφίας- συνδέει την παράδοση με το νέο, διευρύνοντας έτσι τα εκφραστικά μέσα και εγκαινιάζοντας ένα ακόμα πεδίο έρευνας. Η σειρά "Graphics of the Road" βασίζεται στη σύζευξη φωτογραφιών μου από σήματα πάνω στο οδόστρωμα, στο κέντρο κάποιας πόλης, καθώς και λεπτομερειών από ανθρωπόμορφες φιγούρες - μήτρες σιδήρου με βαθιές χαράξεις.

Η τρίτη ενότητα Figures περιλαμβάνει 17 ανθρωπόμορφες φιγούρες, ύψους 150 εκ., αναφορές σε ανθρώπους των πόλεων, παρόντες στη μοίρα τους, ουτοπικούς, ντυμένους τα πάθη τους και τα δεινά τους.... Προκύπτουν από μήτρες σιδήρου, χαραγμένες και στις δυο πλευρές. Φιγούρες σε αμφίσημο χώρο, ανάμεσα στον έσω και έξω τόπο, άλλοτε θλιβερές παρουσίες και άλλοτε ασήμαντες οντότητες σε δυστοπικές πολιτείες.

Στην τέταρτη ενότητα, τα "Εφήμερα Τοπία" βρίσκονται έξω από το συμβατό χρόνο, σε ρέουσα μεταβλητότητα. Μικρόκοσμοι στο φλοιό της γης, αντανακλούν τα καταστροφικά αποτελέσματα της ανθρώπινης παρέμβασης.

Τοπία της Φύσης και τοπία της ανθρωπότητας, συνδέουν τη μοίρα τους με την αμετροέπεια, την κατάχρηση και τις οικονομικές σκοπιμότητες. Είναι Φωνές που ηχούν προειδοποιητικά σε μια ύστατη προσπάθεια να αποτρέψουν την απειλή για την επιβίωση στον πλανήτη.

...Τελειώνοντας, θα ήθελα να προσθέσω ότι όλο το project στοχεύει στο να δώσει το στίγμα της ρευστότητας στην εποχή μας, όπου όλα είναι παροδικά και βραχύβια. Χαρακτηρίζει την αστάθεια και την ευθραυστότητα των ανθρώπινων δεσμών. Οι καιροί, λέει ο στοχαστής Baumann επιτάσσουν την ευελιξία, την αδιάλειπτη ετοιμότητα, για μια νέα αρχή, τη δυνατότητα αυτόματης αδρανοποίησης των δεσμών. Γιατί οι δεσμοί απαιτούν σταθερότητα και αφοσίωση, απαιτούν ήθος, ενώ ο σημερινός homo consumens επιδιώκει μια ζωή χωρίς μακροπρόθεσμες επιδιώξεις, χωρίς ηθικές δεσμεύσεις -περιπλανιέται, μοναχικός και αδέσμευτος, στο βασίλειο της ηθικής ευλυγισίας, σε μια κοινωνία όπου η ζωή εμφανίζεται κατακερματι-σμένη και αβέβαιη, όπου κυριαρχεί το συναίσθημα της ανεπάρκειας και όπου ο καθένας αγωνίζεται για τον δικό του ιδιωτικό παράδεισο.

Βίκυ Τσαλαματά