Στην παρούσα έκδοση του National Geographic για το βασίλειο των ζώων δεν ακολουθούνται οι παραδοσιακές προσεγγίσεις. Δεν παρουσιάζονται δηλαδή τα ζώα με αλφαβητική σειρά ούτε ομαδοποιούνται με βάση τη συστηματική ζωολογία. Σύμφωνα με την πρώτη προσέγγιση, θα έπρεπε να παρουσιαστούν αναλυτικά τα επιμέρους χαρακτηριστικά τους, ενώ, με σύμφωνα με τη δεύτερη, στο πλαίσιο των εξελικτικών βαθμίδων και να περιγράφουν εκ νέου τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα κάθε ομάδας.

Μόνο που με αυτό τον τρόπο το θυμάρι, το οποίο είναι φυτό, σπάνια αναφέρεται στη συζήτηση για τη μέλισσα και τα άλλα έντομα, που μεταφέροντας την αρσενική γύρη στο θηλυκό ωάριο των λουλουδιών επιτυγχάνει την αναπαραγωγή του φυτού μέσω βιώσιμων σπερμάτων. Χωρίς τη λειτουργία της "επικονίασης" ούτε το θυμάρι ούτε οι μέλισσες θα επιβίωναν. Όμως, μέχρι πρότινος η κλασική διδακτική προσέγγιση ακολουθούσε πλήρη διαχωρισμό της βοτανικής από τη ζωολογία.

[...] Έτσι, με βάση τα παραπάνω, η διαίρεση των κεφαλαίων αφορά κατ' αρχάς τα θαλάσσια και τα χερσαία ζώα. Μόνο που δεν εξετάζονται αναλυτικά ένα ένα, αλλά η αρχή γίνεται με την περιγραφή τυπικών οικοσυστημάτων. Εδώ παρουσιάζονται συνολικά οι κυρίαρχοι οργανισμοί καθενός οικοσυστήματος στο σύνολό του. Αυτό σημαίνει ότι προσεγγίζουμε το θέμα συνολικά, αντιλαμβανόμενοι πολλές από τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των οργανισμών. Στη συνέχεια παρουσιάζονται επιμέρους οργανισμοί -από τον απλούστερο προς τον πολυπλοκότερο-, όπως αναπτύσσονται στους χώρους όπου επιβιώνουν, σχετιζόμενοι την ίδια στιγμή με τους άλλους οργανισμούς.

[...] Τα θέματα παρουσιάζονται με αριστοτεχνικό τρόπο, μέσα από έναν πολύ πετυχημένο συνδυασμό πληροφοριών και εκπληκτικών φωτογράφων. Απαιτούνται μήνες υπομονής και επιμονής για να καταφέρει κάποιος να αποθανατίσει σκηνές με πιγκουίνους στην Ανταρκτική ή να παρακολουθήσει τις φάλαινες και να τις φωτογραφίσει μέσα στο στοιχείο τους.

Νίκος Μάργαρης