Βασικός όρος για την συμμετοχή στο πρόγραμμα θα ήταν η ανωνυμία. Το παράδειγμα της βασιλοφανουρόπιτας, δε, είχε χρησιμοποιηθεί για να δώσει, εκτός των άλλων, και μία μεταφυσική διάσταση στο όλο εγχείρημα: ποιος ξέρει εάν, όταν θα ερχόταν η ώρα τής ανάθεσης των κομματιών, δεν τύχαινε στον υποψήφιο ερμηνευτή ή την υποψήφια ερμηνεύτρια το ίδιο εκείνο κομμάτι που είχαν συγγράψει και προσφέρει ανωνύμως, κατά την συλλογή, μερικούς μήνες πριν.
[...]

Tα κομμάτια, εν τέλει, διορθώθηκαν, τροποποιήθηκαν και ανέβηκαν στο σανίδι τής μικρής μας σκηνής. Παίχτηκαν και ξαναπαίχτηκαν. Ποτέ και κανείς, όμως, από τους συγγραφείς μου, αρσενικούς ή θηλυκούς, δεν ομολόγησε ότι έπαιξε ή ότι δεν έπαιξε το δικό του κομμάτι· παρόλο που ερωτήθηκαν σχετικά αρκετές φορές. Το είχαν συμφωνήσει μεταξύ τους, μου είπαν, και το τήρησαν. Δεν μπορούσα παρά να τους επιβραβεύσω.