Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια σύντομη αλλά περιεκτική πολιτική ιστορία της αρχαίας Ρώμης, από την ίδρυση της πόλης, κατά την Εποχή του Σιδήρου στην Ιταλία, ώς τον εκτοπισμό του τελευταίου αυτοκράτορα, το 476 μ.Χ. Στο βιβλίο περιγράφονται οι λόγοι που οδήγησαν τη Ρώμη στην κατάκτηση και απορρόφηση της Ιταλίας, το ανθρώπινο δυναμικό της οποίας επέτρεψε στη Ρώμη να κατακτήση τη Μεσόγειο μέσα σε διάστημα μισού αιώνα. Οι ευθύνες που ανέλαβε ο στρατός, μετά τις κατακτήσεις αυτές, υπονόμευσαν τους πολιτικούς θεσμούς της Δημοκρατίας και ο Αύγουστος κατάφερε, ανεπαίσθητα, να εγκαθιδρύσει έναν μοναρχικό τύπο διακυβέρνησης, ουσιαστικά εξασφαλίζοντας δύο αιώνες ειρήνης. Από τις νέες στρατιωτικές πιέσεις, προκλήθηκε, στη συνέχεια, μία άλλη σημαντική αλλαγή στη δομή του καθεστώτος της Ηγεμονίας, το οποίο, τελικά, υπέκυψε στη Δύση σε εισβολές. Στο βιβλίο συζητείται, εξάλλου, η επίδραση που δέχτηκε το Ηγεμονικό καθεστώς, από την υιοθέτηση του Χριστιανισμού ως κρατικής θρησκείας.