Έχει γίνει πολλή και από πολλούς προσπάθεια να διαπιστωθεί η πραγματική πολιτική - ιδεολογική ταυτότητα του ποιητή. Άλλοι τον φέρουν ως "προοδευτικό", άλλοι "συντηρητικό", άλλοι "ά-πολιτικό". Η σύγχρονη έρευνα (Victor Ehrenberg, A.W. Gomme, K.J. Dover, H.-J. Newiger κ.ά.) τείνει να συγκλίνει ότι δεν ήταν τίποτε από αυτά τα τρία αμιγώς. Ότι αυτό που κυρίως τον ενδιέφερε ήταν "να βγάλει γέλιο" και αυτό το πέτυχε τέλεια. Διασκέδασε όχι μόνο η Αθήνα εκείνη την εποχή, αλλά γέλασε με την ψυχή της η Ελλάδα και ο κόσμος ολόκληρος και τώρα ακόμη γελάει (στα Φεστιβάλ αρχαίου δράματος, κυρίως). Στο καλύτερο βιβλίο όλων των εποχών, που έχει γραφτεί για τον Αριστοφάνη, του Γερμανού κλασικιστή Victor Ehrnberg ("Ο κόσμος του Αριστοφάνη", πρώτα στα γερμανικά και μετά μεταφρασμένο από τον ίδιο στα αγγλικά) φαίνεται καθαρά και αποδεικνύεται ότι ο λαός (das Volk, the people), και μάλιστα οι αγρότες περισσότερο, ήταν το αποκλειστικό υλικό του έργου του. Η ζωή, η καθημερινότητα, τα οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά κ.ά. προβλήματα, ιδίως σε σχέση με την επικαιρότητα του ζοφερού Πελοποννησιακού Πολέμου.