"Το σύγχρονο ανθρώπινο ζώο δε ζει πλέον σε φυσιολογικές συνθήκες. Φυλακισμένο όχι από κάποιον κυνηγό ζώων για ζωολογικούς κήπους, αλλά από την ίδια του την εγκεφαλική νοητική ευφυΐα, έχει εγκλειστεί σ' ένα τεράστιο ανυπόφορο θηριοτροφείο, όπου βρίσκεται σε συνεχή κίνδυνο να καταρρεύσει εξαιτίας της υπερκόπωσης.

Ωστόσο, παρά τους πιεστικούς καταναγκασμούς, [...] o κόσμος του ζωολογικού κήπου, ως ένας γιγαντιαίος πατέρας, προστατεύει τους τροφίμους του: τους προσφέρει τροφή, [...] υγιεινές συνθήκες διαβίωσης και ιατρική περίθαλψη."

Στον "Γυμνό Πίθηκο" ο Ντέσμοντ Μόρις τοποθέτησε τον άνθρωπο στην πραγματική του θέση, μεταξύ των 192 άλλων ειδών πιθήκων και ανθρωποειδών πιθήκων. Στον "Ανθρώπινο Ζωολογικό Κήπο" ο Μόρις τοποθετεί τον άνθρωπο στο αστικό περιβάλλον, ένα περιβάλλον οικείο και εξωτικό, φιλόξενο και ταυτόχρονα επικίνδυνο, και καταγράφει με επιστημονική ακρίβεια τις αντιδράσεις του σε συνθήκες πίεσης και άγχους. Πόσο πιο ελεύθερος είναι άραγε ο άνθρωπος του προστατευμένου αστικού περιβάλλοντος από τα ζώα του περίκλειστου ζωολογικού κήπου;

"Επιβλητικό και συναρπαστικό. Ο Μόρις επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στους καταναγκασμούς που αναδύονται μεταξύ της βιολογικής και της πολιτισμικής υπόστασης, όπως αυτοί εκφράζονται στην εξουσία, στο σεξ, στην κοινωνική θέση και στα πολεμικά παιχνίδια".

("New York Times")