Πρόκειται, πράγματι, για ένα απάνθισμα που καλύπτει όλο το φάσμα της μεξικανικής ποίησης του 20ού αιώνα, από τις απαρχές του και τις ορμητικές καλλιτεχνικές πρωτοπορίες της εποχής μέχρι και σημερινούς, εξίσου αξιόλογους δημιουργούς. Στους 120 ποιητές που συνθέτουν τον ανά χείρας τόμο περιλαμβάνονται ονόματα οικεία και αγαπητά στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, όπως αυτό του νομπελίστα Οκτάβιο Πας ή εκείνα των Χοσέ Εμίλιο Πατσέκο, Τομάς Σεγόβια και Ομέρο Αρίτζις (ο τελευταίος ελληνικής καταγωγής), αλλά και ποιητές λιγότερο γνωστοί -πλην όμως αξιοπρόσεκτοι- ή και άγνωστοι στα καθ' ημάς, οι οποίοι μεταφράζονται για πρώτη φορά.

Όλη αυτή η ποικιλία των ποιητικών ιδιωμάτων και τεχνοτροπιών, σε συνδυασμό με την ποικιλία των θεμάτων -άλλοτε διαχρονικών και πανανθρώπινων (έρωτας, χρόνος, θάνατος) και άλλοτε πιο "μεξικανικών" (νοσταλγία για το προκολομβιανό παρελθόν, αναζήτηση της καταγωγής στις ιθαγενικές ρίζες, καταγγελία των κακώς κειμένων της χώρας)-, μας δίνει μια πολυπρισματική, και επομένως πλήρη και κατατοπιστική, εικόνα της σύγχρονης μεξικανικής ποίησης. Στόχο και στοίχημα της Ανθολογίας αποτελεί, παράλληλα, το να αναδειχθούν οι πoλυάριθμες ομοιότητες και η συνομιλία -άμεση ή έμμεση, διά της αφομοίωσης ευρωπαϊκών (και όχι μόνο) επιρροών- ανάμεσα στον μεξικανικό και τον ελληνικό πολιτισμό.