Ο Γερμανός αρχαιολόγος Λουδοβίκος Ρος (1806-1959), συγγραφέας του βιβλίου που κρατά ο αναγνώστης στα χέρια του με τον τίτλο "Αναμνήσεις και ανταποκρίσεις από την Ελλάδα" (1863), έφθασε στον τόπο μας το 1832, κατά το διάστημα μεταξύ της αποπομπής του Αυγουστίνου Καποδίστρια, (αρχηγού της τριανδρίας, μαζί με τους Κολοκοτρώνη και Κωλέττη που κυβέρνησε την Ελλάδα μετά τη δολοφονία του Ιω. Καποδίστρια) και του ερχομού του βασιλιά Όθωνα, πρίγκιπα της Βαυαρίας, και ανέλαβε τη διεύθυνση της Αρχαιολογικής υπηρεσίας αρχικά και κατόπι την έδρα αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Σαν αρχαιολόγος, βέβαια, δεν ήταν μεγάλη φυσιογνωμία στη δουλειά του. Μπροστά όμως στους ντόπιους εμπειρικούς της εποχής, ξεχώριζε σαν αδάμας στη ρίνα χοίρου, όπως λέει το Ευαγγέλιο. Οι δικοί μας, που προέρχονταν από την αρχαιοκαπηλεία, δεν ήταν σε θέση ούτε ανασκαφές να διενεργήσουν, ούτε να προβούν σε αναστηλώσεις μνημείων, ούτε, ακόμη, να προβούν σε αναγνωρίσεις των αρχαιολογικών τόπων, βάσει των πληροφοριών των κειμένων των αρχαίων περιηγητών. Ο μόνος άξιος ήταν ο νεαρός τότε Κυριάκος Πιττάκης (1798-1863) ο οποίος και διαδέχτηκε τον Ρος στην διεύθυνση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας το 1836, όταν ο τελευταίος ανέλαβε την έδρα της Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο, για να την εγκαταλείψει αργότερα χάρη της έδρας Αρχαιολογίας στο γερμανικό Πανεπιστήμιο της Χάλλης. [...]

(από τον πρόλογο του Τάσου Βουρνά)