Πάνω στα επιτύμβια των αγαλμάτων ψυχών/
που θροΐζουν κυπαρίσσι και κυρτό χορτάρι/
στην ανεστραμμένη θάλασσα/
που κυμάτιζε παπαρούνες,/
χαράσσεται το στιλπνό ξίφος του αιώνα/
που βυθίζεται στα ερείπια/
ενός ανεκλάλητου λόγου./
Πάνω τους,/
σύννεφα παλιά θωπεύουν το ιερό χώμα/
Φφρτώνοντας σβησμένες θυσίες/
προσαραγμένες/
σε παλίμψηστων προσευχών βροχές. (από τη σελ. 9 του βιβλίου)