Πέμπτη ποιητική συλλογή της Βάνιας Κατελανή-Κούλεϋ. Στον πρόλογό του ο ποιητής Γιάννης Κορίδης αναφέρει:

"... Η ποιήτρια-ζωγράφος, με το ένα χέρι γράφει και με το άλλο εικονογραφεί. Εκεί, στην κουπαστή, συγκεντρωμένος ο κόσμος της σέρνει τον αγιάτρευτο χορό...
... Η Βάνια ακροβατεί. Η Βάνια παίζει με το λυκαυγές. Η Βάνια ερωτοτροπεί με το λυκόφως. Δέσμη φωτός διασπάται. Ανασυντίθεται και ξανά από την αρχή.
Η Ποίηση ταξιδεύει. Τα χρώματα ταξιδεύουν. Ύμνος και θρήνος το βάσανο της φυλής συνδαυλίζει φωτιές στα μύχια.
Η Βάνια κόβει και ράβει τις λέξεις, τις νταντεύει στα γόνατα της ψυχής, τις λούζει και τις χτενίζει κάτω από το αστρί και το φεγγάρι. Κι ας φαίνεται ιδιότροπη η άγονη γραμμή. Μονομιάς θάλασσα κι ουρανός βουλιάζουν μέσα σου.
Η Βάνια η Ποίηση, η Βάνια η Ζωγραφική παντρεύει το Χτες με το Σήμερα. Εκμαυλιστής το Αιγαίο παίζει μαζί τους. Υπέροχο ωσάν ερωτικό φιλί στο στόμα.
Της Βάνιας τα όρια έχουν ονόματα: Αγάπη, Στοργή, Μεγαλοψυχία.
Απλόχερα μας προσφέρει την τριανταφυλλόχρωμη αυγή της θάλασσας του Αιγαίου, με μόνιμο σηματωρό τη μάγισσα Άγονη Γραμμή της".