O Renzo Biasion (Τρεβίζο, 1914 - Φλωρεντία, 1997) ήταν διάσημος ζωγράφος, χαράκτης και συγγραφέας. Αρθρογραφούσε στις πολιτιστικές στήλες πολλών εβδομαδιαίων και ημερισίων εφημερίδων και περιοδικών, ενώ επί πολλά χρόνια υπήρξε υπεύθυνος ύλης για την καλλιτεχνική στήλη της εβδομαδιαίας εφημερίδας "Oggi". Συμμετείχε στην ιταλική εκστρατεία εναντίον της Ελλάδας κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και υπηρέτησε στην Πελοπόννησο, στην Κρήτη και στη Ρόδο. Δίδαξε Σχέδιο στο Λύκειο Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας, ενώ συμμετείχε, ως προσκεκλημένος, στους μεγαλύτερους διεθνείς διαγωνισμούς ζωγραφικής και γραφιστικής - όπως και στις μεγαλύτερες εκθέσεις που διοργανώθηκαν στη χώρα του. Οι σημαντικότερες απ' αυτούς είναι η Μπιενάλε της Βενετίας, η μεγάλη καλλιτεχνική έκθεση που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια στη Ρώμη κ.ά. Παράλληλα, πολυάριθμες ήταν και οι προσωπικές του εκθέσεις, τόσο στην Ιταλία όσο και στο εξωτερικό. Ο Biasion υπήρξε Aκαδημαϊκός της Σχολής Καλών Τεχνών, διδάσκοντας Σχέδιο, ενώ κατά τη διάρκεια της καριέρας του τιμήθηκε με πάρα πολλά βραβεία. Ανάμεσα στις σημαντικότερες τιμητικές διακρίσεις που του απονεμήθηκαν, μπορούμε να ξεχωρίσουμε το Χρυσό Μετάλλιο του Προέδρου της Δημοκρατίας, με το οποίο το Κράτος τίμησε τον Biasion ως ευεργέτη, για το σύνολο της προσφοράς του στις Τέχνες, τον Πολιτισμό και τα Γράμματα. Σήμερα, τα έργα του Renzo Biasion εκτίθενται στις μεγαλύτερες γκαλερί, τόσο στην Ιταλία όσο και παγκοσμίως: μπορεί κανείς να τα βρει σε πόλεις όπως η Μπολόνια, Φλωρεντία, Τορίνο, Βερόνα, Ούντινε, Βενετία, Λούκα, Ίμολα, Τρεβίζο, Ροβίγκο, Ρόντι, Ρουβίνιο, Μπενεβέντο, Πίζα, Αγία Πετρούπολη (Ερμιτάζ) και Λίμα. Επιπλέον, μια πλούσια συλλογή χαρακτικών έργων του αποκτήθηκε πρόσφατα από το Μουσείο Χαρακτικής του Δήμου της Φλωρεντίας, ενώ το Μουσείο της Σενιγάλια του έχει αφιερώσει μόνιμα μια ολόκληρη αίθουσα. Πολυάριθμα είναι τα δοκίμια και οι μελέτες που έχουν γραφτεί για το έργο του. Οι κυριότεροι απ' όσους έχουν εντρυφήσει στο έργο του είναι οι: Paolo Barbaro, Fortunato Bellonzi, Luciano Budigna, Raffaele Carrieri, Emilio Contini, Corrado Corazza, Carlo Fruttero και Franco Lucentini, Sebastiano Grasso, Claudio Marabini, Salvatore Maugeri, Luigi Menegazzi, Armando Nocentini, Guido Perocco, Mario Pomilio, Giuliano Serafini, Sergio Solmi, Ottorino Stefani, Giorgio Trentin, Orio Vergani και Marcelo Venturoli. Δύο από τα πιο γνωστά του διηγήματα είναι το "Tempi Bruciati" (Μιλάνο, 1948) και "Sagapo" (Τορίνο, 1954). Το δεύτερο, μάλιστα, επιλέχθηκε από τον Elio Vittorini για να συμπεριληφθεί στη διάσημη συλλογή "I Gettoni", η οποία μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και ανατυπώθηκε πολλές φορές.