Ο Εμμανουήλ Καζακέβιτς (1913-1962) γεννήθηκε στην πόλη Κρεμεντσούγκ της Ουκρανίας και πέθανε στη Μόσχα. Σπούδασε μηχανολόγος, ασχολήθηκε όμως με τη λογοτεχνία. Στρατεύτηκε από την αρχή του Δεύτερου Παγκόσμιου πολέμου, πήρε μέρος στην άμυνα της Μόσχας, στην απελευθέρωση της Βαρσοβίας, στην κατάληψη του Βερολίνου. Τραυματίστηκε τρεις φορές. Μέλος του ΚΚΣΕ από το 1944. Έγινε γνωστός με τη νουβέλα του "Αστέρι" (1947) για τους ηρωικούς σοβιετικούς ανιχνευτές στα μετόπισθεν του εχθρού. Ακολούθησαν οι νουβέλες "Δύο άνθρωποι στη στέπα" (1948) και "Η καρδιά του φίλου" (1953), τα μυθιστορήματα "Άνοιξη στον Όντερ" (1949) και "Ένα σπίτι στην πλατεία" (1956), καθώς και διηγήματα, δοκίμια, ταξιδιωτικά. Η νουβέλα "Το γαλάζιο τετράδιο" (1961) και το διήγημα "Εχθροί", τα τελευταία του έργα, ζωντανεύουν τη μορφή του Λένιν. Οι "Εχθροί" δημοσιεύτηκαν τον Απρίλη 1962, πέντε μήνες πριν το θάνατο του συγγραφέα. Πολλά πεζογραφήματά του έγιναν κινηματογραφικές ταινίες και μεταφράστηκαν σε ξένες γλώσσες.