Ο Ανίκιος Μάνλιος Σεβερίνος Βοήθιος (περ. 480-524 μ.Χ.), από γνωστή ρωμαϊκή οικογένεια της Πραινεστού, γνώρισε νέος την κλασική (ελληνική και λατινική) παράδοση. Παντρεύτηκε τη δισέγγονη του Κ. Αυρηλίου Συμμάχου και απέκτησε δύο γιους, που το 522 έγιναν ύπατοι. Ήταν και ο ίδιος γιος υπάτου (487) και το 510 χρημάτισε ύπατος. Το 515, ευνοημένος από τον Οστρογότθο βασιλιά της Ιταλίας Θεοδώριχο, ανέλαβε το ανώτατο αξίωμα του magister officiorum. Το 523 όμως υπερασπίστηκε τον φίλο του Αλβίνο, που κατηγορήθηκε ενώπιον της Συγκλήτου ότι συνεργαζόταν με το Βυζαντινό αυτοκράτορα Ιουστίνο κατά του Θεοδώριχου. Θεωρήθηκε και ο ίδιος ένοχος της συνωμοσίας αυτής και φυλακίστηκε στην Παβία, μακριά από την οικογένειά του και τη βιβλιοθήκη του, όπου και εκτελέστηκε τον επόμενο χρόνο. Στη φυλακή έγραψε το έργο του "Παραμυθία της φιλοσοφίας", το περισσότερο μεταφρασμένο αρχαίο έργο μετά τη Βίβλο. Η καθολική εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο με το όνομα του Σεβερίνου.