Νεοελληνικη πεζογραφια

... από τα λιγοστά αντικείμενα που χώρεσαν στην οδύνη του ξεριζωμού, που στριμώχτηκαν στην περιπλάνη...

Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη, στο Άσυλο του Παιδιού, στη συμβολή Εγνατίας και Εθνικής Αμύνης, απέναντι ...

Οι σταγόνες της βροχής στάζουν από τα πλατιά φύλλα του αιωνόβιου δέντρου πριν καταλήξουν στην παλάμη...

Στο μεταιχμιακό σύμπαν του Κόκκινου Ουρανοξύστη μιας εξαϋλωμένης ουτοπικής πόλης, ζουν κάποιοι που δ...

"Aμ, πώς! Τι νομίζατε, ότι δεν θα γύριζε ο αδελφός μου;" έλεγε δεξιά κι αριστερά με καμάρι. "Τo ‘ξερ...

Υπομένουν μια μοίρα που δεν είναι αντάξιά τους. Δυσανασχετούν για τις ζωές που τους ορίζουν. Θυσιάζο...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό ιστιοπλοϊκό καραβάκι. Τα πανάκια του ήταν συνήθως τυλιγμένα, μ...

Η οραματική και βίαιη γραφή του δανείζεται από όλα τα στρώματα της ελληνικής γλώσσας. Με ένα ενδόμυχ...

"Πόσο νομίζεις ότι ξέρουμε τους άλλους; Με ποιον τρόπο τους μαθαίνουμε; Ποιο μέρος του εαυτού τους μ...