Νεοελληνικη πεζογραφια

Σπέρματα χρόνων, δοσμένα με πεντακόσιες λέξεις, βαθιά φυτεμένα στην ψυχή από λόγια και εικόνες φωτει...

Το αν, φίλε μου, είναι λέξη επικίνδυνη. Μια ανόητη γλωσσική εφεύρεση του ανθρώπου είναι αυτός ο διάο...

Δεν είχε καμιά σημασία πως είχαμε "κάψει" μερόνυχτα με αναλύσεις κάθε είδους. Πως ταυτιζόμασταν σαν ...

Κανένας δεν του ξεφεύγει. Καμιά δικαιολογία δεν είναι αρκετή, κανένας λόγος δεν θα τον κάμψει. Κανέν...

Έχεις δει πως τα δύο γίνονται "ένα";Έχεις φωνάξει τόσο δυνατά που οι σιωπές... φοβήθηκαν τον θάνατο;...

Στο μεταιχμιακό σύμπαν του Κόκκινου Ουρανοξύστη μιας εξαϋλωμένης ουτοπικής πόλης, ζουν κάποιοι που δ...

"Aμ, πώς! Τι νομίζατε, ότι δεν θα γύριζε ο αδελφός μου;" έλεγε δεξιά κι αριστερά με καμάρι. "Τo ‘ξερ...

Ζώντας σε ένα περιβάλλον που απαιτεί συνεχόμενα να είμαστε υποκριτικά γελαστοί και να βιαζόμαστε ασθ...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό ιστιοπλοϊκό καραβάκι. Τα πανάκια του ήταν συνήθως τυλιγμένα, μ...

Σ' αυτές τις συναντήσεις πέφταμε όλοι με καρδιά σ' αυτή τη μάχη για δημιουργική έκφραση. Δινόταν κάθ...

Όλοι οι δρόμοι που οδηγούν σε νεκροταφεία, κοιμητήρια ψυχών, διαφημίζουν, πώς κατασκευάζουν φωτογραφ...

"Πόσο νομίζεις ότι ξέρουμε τους άλλους; Με ποιον τρόπο τους μαθαίνουμε; Ποιο μέρος του εαυτού τους μ...