Ο Θεός καλεί τον άνθρωπο να μετάσχει στην όντως ζωή, την προσωποκεντρική κοινωνία της ελευθερίας και της αγάπης: της ελευθερίας που αγαπά και της αγάπης που ελευθερώνει. Η θετική ανταπόκριση του ανθρώπου στη θεία πρόσκληση τον άγει στην αρμονική κοινωνία με τον Θεό και, κατ' επέκταση, με τον εαυτό του, το συνάνθρωπό του και τη φύση.

Ο άνθρωπος όμως μπορεί να απορρίψει την πρόσκληση μετοχής του στην αγάπη του Θεού. Τότε εκπίπτει στη φιλαυτία, αποξενώνεται από το συνάνθρωπο, αλλοτριώνεται απ' τη φύση. Αυτή η μη δοτικότητα της ύπαρξης, η μη πλήρωση της πρόσωπο προς πρόσωπο κοινωνίας, συνιστά στην κόλαση, τον υπαρξιακό θάνατο.

Την κοινωνία με τον Άλλο ή τον ακοινώνητο εγωτισμό, τη ζωντανή ζωή ή τον ταλαίπωρο βίο: ιδού τι καλείται να επιλέξει ο άνθρωπος. Μακάριος αυτός που επιλέγει τον Θεό της Ζωής.