Με το βιβλίο αυτό προσεγγίζονται ορισμένα από τα θεμελιώδη όσο και πάντοτε ανοιχτά ζητήματα που αφορούν το χώρο της διδακτικής των εικαστικών τεχνών. Εκείνο που επιχειρείται να αναδειχθεί είναι μια αντίληψη σύμφωνα με την οποία ό,τι συνιστά εικαστική παιδεία, στην ουσία στηρίζεται στον συντονισμό της καλλιτεχνικής διεργασίας με τη διδακτική πράξη.

Η πραγματική πρόκληση που αντιμετωπίζει ο εκπαιδευτικός τέχνης είναι να δημιουργεί εκείνες τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις που επιτρέπουν στην καλλιτεχνική πράξη να υπάρξει ενώ ταυτόχρονα οφείλει να προσδίδει στην παρέμβασή του έναν αποκαλυπτικό χαρακτήρα, συνδέοντας την καλλιτεχνική εμπειρία με την οργανωμένη γνώση για την τέχνη και την έννοια του καλλιτεχνικού.

Πρόκειται για μια δημιουργική και στοχαστική αναζήτηση που δεν υπόκειται σε κανονιστικού τύπου συμβάσεις και δεν μπορεί να προτυποποιηθεί. Αν η διαδικασία αυτή περιχαρακωθεί πλήρως, αν σχηματοποιηθεί πάνω από κάποιον ορισμένο βαθμό τότε χάνεται ένα μεγάλο μέρος της ουσίας της. Η πολυσημία και η πολλαπλότητα των προσεγγίσεων, των οπτικών και των διαδρομών αποτελούν εγγενή χαρακτηριστικά του καλλιτεχνικού φαινομένου και επομένως καθορίζουν το ύφος της όποιας εκπαιδευτικής παρέμβασης.

Στη λογική αυτή η διδακτική των εικαστικών τεχνών δεν είναι συμβατή με μια κανονιστική πρόταση σχεδιασμού και εφαρμογής «δραστηριοτήτων». Αποτελεί έναν τόπο μεταβαλλόμενο και ρευστό από επιλογές, στον οποίο κάθε επιμέρους δράση ανάγεται στο σύνολο της καλλιτεχνικής πράξης, προσβλέποντας σε μια σφαιρική και συνεκτική αντίληψη για την τέχνη.

Ο προβληματισμός αυτός συνθέτει τον κεντρικό άξονα με βάση τον οποίο διαρθρώνεται το βιβλίο. Ο άξονας αυτός στην ουσία ταυτίζεται με την ανάδειξη των διεργασιών και των παραμέτρων που υπεισέρχονται στην εικαστική δημιουργία, επομένως και στη διδασκαλία της. Δεν πρόκειται για μια πρόταση ενός κλειστού μοντέλου, αλλά για τον προσδιορισμό ενός χώρου ανοιχτού σε επιλογές και διαδρομές.

Προορισμός αυτής της αναζήτησης είναι να συμβάλει στην οργάνωση της σκέψης του εκπαιδευτικού σχετικά με το αντικείμενο που καλείται να διδάξει και, κυρίως, να συνεισφέρει στον εκτενέστερο προβληματισμό του, στην ανάπτυξη μιας ερευνητικής στάσης απέναντι σε αυτό. Το ζητούμενο λοιπόν δεν έγκειται στην ανάδειξη μιας προσέγγισης ως της μοναδικής και ακλόνητης επιλογής, αλλά στην αναζήτηση μιας συνθήκης που αναγνωρίζει τις πολλές πρακτικές και τις πολλές οπτικές ως τμήματα της οργανωμένης γνώσης για την τέχνη του παρόντος και του παρελθόντος και ταυτόχρονα τις θέτει σε μια ανοιχτή, ερευνητική και κριτική εξέταση.