"Χρονικόν". Ο Φραντζής, που έζησε "εν θερμώ" την ιστορικώτατη, αλλά και θλιβερώτατη εποχή του Βυζαντίου, ήταν ασφαλώς ο πιο κατάλληλος για την ιστορική αποτύπωση των γεγονότων, εξ ιδίας αντιλήψεως και γνώσεως προσώπων, συνθηκών, αιτίων και αιτιατών. Αρχίζει την εξιστόρησί του από το 1258 (αυτοκρατορία Νικαίας) και, καλύπτοντας περίοδο δύο αιώνων, τελειώνει το 1467. Από τις σελίδες του παρελαύνουν προσωπικότητες φιλικές και εχθρικές. Καταγράφονται επιτυχίες και αποτυχίες, με κορυφαία την τραγωδία της αλώσεως. Περιγράφονται τόποι. Εξιστορούνται συνωμοσίες και εμφύλιες διαμάχες. Στηλιτεύεται η αρνητική στάσι και η αναλγησία των Δυτικών κατά την περίοδο του εθνικού μας δράματος. Με όλα αυτά και άλλα το "Χρονικό" του Φραντζή αποτελεί την αυθεντικώτερη μαρτυρία και πηγή πληροφοριών μιας περιόδου ιδιαζόντως καταλυτικής για την τύχη του γένους, οι συνέπειες της οποίας ακολουθούν έκτοτε το ελληνικό έθνος στην ιστορική του διαδρομή.