Στα 1862, αρχές του καλοκαιριού, ο Ντοστογιέφσκι αναχωρεί για το εξωτερικό, όπου θα παραμείνει περίπου ένα τρίμηνο. Για τη ρώσικη ιντελιγκέντσια το ταξίδι στην Ευρώπη ήταν ένα από τα «εγκύκλια» ιδεολογικά εφόδια. Στο Λονδίνο και στο Παρίσι, τις μεγάλες μητροπόλεις, ο μυθιστοριογράφος δε θα αναζητήσει τα αξιοθέατα, το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι ο άνθρωπος. Στις Εντυπώσεις του φαίνεται καθαρά η μισαλλοδοξία του σλαβόφιλου, η εχθρότητα προς τον προηγμένο κόσμο της Εσπερίας και ένας φανατισμός για τα πάτρια, ο οποίος μόνο στο λογοτεχνικό του έργο βρίσκει την ακεραιότητά του.