ΕΞΟΦΛΗΣΑ

Σου έστειλα και το τελευταίο χρέος μου,
κόσμε·
σ’ εξόφλησα.
Με δόσεις μεν, μα τα κατάφερα.
Τα πήρες όλα σου και με το παραπάνω.
Άσε με ήσυχο πια, κόσμε.
Δε μου ’μεινε παρά μονάχα η θέα
του χθεσινού ανθρώπου
προς τον σημερινό συνάνθρωπο·
εξοφλημένο στοιχείο μοναξιάς αυτός,
που ακολουθεί πάντα το χθεσινό,
ως συνέπεια χάριτος
μιας θηλαστικής εκκρεμότητας,
και λέει αντέχει ακόμη το κορμί
να σκουπίζει τακτικά
με δάχτυλα κι αγκώνες
ό,τι του περίσσεψε.
Μα σ’ εξόφλησα, κορμί!
H τελευταία δόση μου,
χώμα σου.
Όπως, στιγμές, κι εσάς εξόφλησα.
Πάνω σε σκέψεις τρεχαντήρια,
ακούστηκαν δειλοί ορισμοί,
προσανατολισμοί ακούστηκαν,
ψιθύριζαν πάνω σε τοπία
άσκοπων υδρορροών.