Αυτό το ταξίδι στην Αφροδίτη, απρόοπτο και αναπάντεχο από κάθε άποψη, δε θα τελείωνε για τον Κάρσον Νάπιερ μ' αυτές τις σύντομες εμπειρίες. Μια τραγική συγκυρία θα τον έριχνε για δεύτερη φορά στα χέρια του Μόσκο, του μεγάλου "όνιγκαν", έχοντας απλώς τη βεβαιότητα πως πρόλαβε μόνο να φυγαδεύσει τη Ντουέαρ, κόρη του "τζονγκ" της Βεπάγια, που ήταν γραφτό του -διανύοντας το αχανές διάστημα- να βρεθεί ερωτευμένος μαζί της. Αδιαφορώντας για τις συνέπειες και για την ίδια τη ζωή του, θα παρακολουθούσε με ικανοποίηση το φτερωτό άνθρωπο να τη μεταφέρει στα φτερά του, μακριά από κάθε κίνδυνο. Έτσι τουλάχιστον φανταζόταν καθώς έβλεπε το διπλό ανθρώπινο σύμπλεγμα να κατευθύνεται προς το "Σοφάλ" που αγκυροβολημένο στ' ανοιχτά, περίμενε. Όμως, στην προσπάθειά του να ξεφύγει από τα χέρια του αμείλικτου Μόσκο και να βγει απ' το φοβερό κυκλικό δωμάτιο με τις επτά πόρτες, όπου τον περίμενε ο βέβαιος θάνατος, ο Κάρσον Νάπιερ θα έκανε μια διαπίστωση που θα τον αναστάτωνε: Η αγαπημένη του Ντουέαρ δεν είχε φτάσει ποτέ στο "Σοφάλ" και δεν είχε πάρει ποτέ το δρόμο του γυρισμού για τη μακρινή πατρίδα της τη Βεπάγια. Βρισκόταν αιχμάλωτη κι αυτή μέσα σ' αυτό το άντρο των βασανιστηρίων, απ' όπου μόνο ο ίδιος θα μπορούσε να τη σώσει, μα που δεν υπήρχε τρόπος να βγει ποτέ!