"... Η ζωή μου σβήνει όπως το τσιγάρο.
Δεν προφταίνω να καπνίσω τα κουράγια μου,
η φωτιά σβήνει, και καμιά γυναικά δεν ανάβει τη σπίθα. Ξέρουν ότι τα πόδια μου δεν περπατούν σε ωμό έρωτα.
Αλλά εσένα, σ' αγαπώ με τη δύναμη που ανοίγουν τα μάτια σου,
με την ορμή που ρέει το οξυγόνο σου καταμεσής στους λόφους της θηλυκότητας!
Δεν γεννήθηκες για μένα, αλλά αναστήθηκα με το που αντίκρισα την καστανή σου γη,
που πεταρίζει και χάνεται.
Δεν θα ανοίξει άλλη γυναίκα πια τις πόρτες του έρωτα.
Δείξε έλεος, διψάω!..."