Η ποίηση του Κάλβου παρ' όλη την -έστω καθυστερημένη- αναγνώρισή της εξακολουθεί να παραμένει ένας γρίφος που αποκρύπτει σχεδόν εντελώς ό,τι πιο πολύτιμο υπάρχει σ' έναν ποιητή: την ποιητική εμπειρία του. Τα εθνικό - ιστορικό όραμα της αναγεννημένης Ελλάδας που είχε ο Κάλβος υπηρετείται τόσο πιστά από την ποίησή του ώστε τα περιθώρια που αυτό αφήνει για την ανάδυση κάποιου άλλου εντελώς προσωπικού και ιδιαίτερου οράματος είναι ελάχιστα. Η διαστολή του ιστορικού παρόντος προς την κατεύθυνση του απώτερου ιστορικού παρελθόντος και, παραπέρα, προς το μυθικό παρελθόν αποτελεί τη βασική αναγωγική ιδιότητα της ποίησης το Κάλβου· απ' τη στιγμή που το ιστορικό γίνεται μυθικό, το συγκεκριμένο ιστορικό γεγονός της Επανάστασης αποκτά τη σημασία και το νόημα της ιεροτελεστίας, τη σημασία και το χαρακτήρα μιας πράξης τελετουργικής.

Η σαφής και διαρκής αναγνώριση της αναγωγής του ιστορικού στο μυθικό συνιστά μια προϋπόθεση για την ανακάλυψη της σημαντικότητας αλλά και του μεγαλείου της ποίησης του Κάλβου