Ο Δημήτρης Θ. Λιπέρτης είναι, μαζί με τον Βασίλη Μιχαηλίδη, κορυφαίος διαλεκτικός ποιητής της Κύπρου. Γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1866 και πέθανε στη Λευκωσία το 1937. Υπήρξε διδάσκαλος ξένων γλωσσών. Η αγάπη του προς τον κόσμο της κυπριακής υπαίθρου και η συνεχής συναναστροφή του μ' αυτόν, τον πλούτισε με την ομορφιά και τη σοφία των ανθρώπων της επαρχίας. Ακριβώς αυτού του κόσμου αποδίδει τις χαρές και τις λύπες, τα πάθη και τις ελπίδες, τις πτώσεις και τις ανατάσεις. Είναι ειδυλλιακός και λυρικώτατος ποιητής ο Δ. Λιπέρτης. Όλη η γραφικότητα και το ήθος της παλαιάς αγροτικής Κύπρου καθρεφτίζεται στην ποίησή του.

Παράλληλα καταγράφονται και οι εθνικοί παλμοί του αλύτρωτου τόπου του. Υπάρχει και το πολύ ενδιαφέρον ηθογραφικό και διδακτικό μέρος της ποίησής του, ενώ δεν λείπει, φυσικά, και ο έρωτας που ο ποιητής τον τραγουδεί με εντυπωσιακούς και συγκινητικούς τόνους. Ειδικός μελετητής του αποφαίνεται ότι "Ό Λιπέρτης κάνει στην Κυπριακή ποίηση εκείνο που κάνει σε άλλο επίπεδο, ο Παπαδιαμάντης στην Ελληνική πεζογραφία. Η Σκιάθος του Λιπέρτη είναι η αγροτική Κύπρος"