Γεια σας. Είμαι η Τσάρλι, ετών έντεκα. Και μην τολμήσετε να με φωνάξετε Σάρλοτ. Σας το απαγορεύω! Χα, χα! Στα δικά μας τώρα. Μέσα από το βιβλίο μου της ιστορίας γνώρισα τη Λοτοί, που έζησε κάπου εκατό χρόνια πριν από μένα. Στα έντεκα σταμάτησε το σχολείο και έπιασε δουλειά σ' ένα πλουσιόσπιτο. Ξέρετε, τώρα. Αριστοκρατία, όλο φρου φρου και ύφος ακατάδεχτο. Ζωή αφάνταστα σκληρή, όλο δουλειά, δουλειά και τίποτ' άλλο. Και βάζω στοίχημα πως θα 'ξερε πολύ καλά τι να κάνει μ' εκείνον τον αχαΐρευτο φίλο της μάνας μου και τον αχώνευτο γιο του. Σίγουρα θα τα κατάφερνε καλύτερα από μένα που έχω κάνει τη ζωή μας άνω-κάτω. Μια ιστορία απ' αυτές που συναντούμε καθημερινά γύρω μας!