«Στο σύνολό τους οι "Τολμηρές Ιστορίες" σου μεταδίδουν με θέρμη την ανατρεπτική τους διάθεση και την έντονη ερωτική τους κατάφαση. Ένα βιβλίο ηθικά βλάσφημο και γι’ αυτό όχι μόνο πρωτότυπο, αλλά και σημαντικό.»

Μάνος Κοντολέων

«Ο Νίκος Δήμου αναγνωρίζεται κυρίως ως δοκιμιογράφος και αφορισμογράφος, ενώ σχεδόν κανένας δεν παίρνει στα σοβαρά τον λογοτέχνη, που είναι πολύ πιο αξιοπρόσεχτη περίπτωση. [...] Σε όλα αυτά τα κομμάτια... ο λογοτέχνης Δήμου εκφράζεται σχεδόν αβίαστα, δραπετεύει από την προτεσταντική φυλακή του... με χιούμορ, ευλυγισία, αίσθηση για την λογοτεχνική λειτουργία του γκροτέσκου και της αντίφασης...»

Δημοσθένης Κούρτοβικ

«Η γραφή του έχει το χάρισμα της αμεσότητας, έτσι λιτά, πυκνά και γάργαρα που τρέχει.»

Νίκος Ντόκας

«Αρχίζεις να διαβάζεις αυτό το βιβλίο και δεν σταματάς παρά στο τελευταίο διήγημα. Είναι δώδεκα και το καθένα μιλάει για τα καθημερινά ανθρώπινα με απροσδόκητο λόγο και με μια τολμηρότητα που την κάνει φυσιολογική ο άριστος αφηγηματικός λόγος και οι καίριες επισημάνσεις. Η "Αποκάλυψη" είναι ένα μικρό αριστούργημα...»

Κώστας Τσαούσης

«Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ» (ένα απόσπασμα) Το πρωί, όταν γλυκοχάραξε, μπήκε χλωμό φως από το παράθυρο και ξύπνησε τον μοναχό Ιωάννη. Κοίταξε γύρω. Η γυναίκα, κοιμισμένη ανάσκελα, είχε ξεσκεπαστεί. Το νυχτικό σηκωμένο, τυλιγμένο πάνω από τη μέση της, άφηνε στο μικρό φως να φέγγουν οι μηροί και η άσπρη κοιλιά της. Μαύριζε η ήβη, πολύ δυνατή. Ο καλόγερος σηκώθηκε αθόρυβα και πλησίασε τη γυναίκα. Πολύ κοντά. Έσκυψε, όπως προσκυνάνε. Σαν σκύλος οσφράνθηκε την οσμή της. Ένιωσε να τον πλημμυρίζει ένας πόθος αβάσταχτος σαν πόνος. Η πρώτη -από το βάθος της μνήμης- στύση, τον έκανε να υψωθεί, να αναληφθεί, να υπερίπταται. Και ο μοναχός Ιωάννης που είχε από καιρό χάσει τον Θεό, που χρόνια τώρα προσευχόταν, αγρυπνούσε και νήστευε μηχανικά χωρίς να πιστεύει, ξαναβρήκε το ιερό δέος.