"Κρίμα που δεν μένεις. Θα γινόσουν καλός έμπορας, όπως ο πατέρας σου. Αλλά γίνε ένας καλός γιατρός. Αξίζει περισσότερο".

Ήταν η πρώτη φορά που τον είδα να σηκώνεται από το γραφείο και να με συνοδεύει ώς την πόρτα. Καθώς περπατούσαμε στον διάδρομο, έπιασε ένα πακέτο με χουρμάδες και ένα δεύτερο με αποξηραμένα κομμάτια μπανάνας, τα έβαλε σε μια σακούλα και μου τα προσέφερε.

"Πάρε αυτούς τους αιγυπτιακούς καρπούς, φίλε μου, για να θυμάσαι αυτόν τον άγιο τόπο όπου μεγάλωσες".

Τα πεζά αφηγήματα του Σταμάτη Βασίλαρου αναφέρονται σε προσωπικά βιώματα, από τα μαθητικά του χρόνια στο Κάιρο μέχρι σήμερα. Ένα μέρος αυτών των αφηγημάτων συγκροτεί την ανά χείρας έκδοση, "Το Δελφίνι και άλλα διηγήματα".

Πρόκειται για μια ειλικρινή και εξομολογητική αφήγηση ζωής, πηγή απόλαυσης και έμπνευσης για τον σημερινό αναγνώστη. Ο Βασίλαρος-συγγραφέας επιδίδεται εξίσου επιτυχώς με τον Βασίλαρο-ιατρό στην παρηγορία ψυχών και σωμάτων.