"Η σκιά από το χρόνο"
Αν τούτη η ιστορία είναι γεγονός, τότε ο άνθρωπος πρέπει να είναι προετοιμασμένος ν’ αποδεχτεί ορισμένα πράγματα στο σύμπαν, καθώς και το δικό του ρόλο στη στροβιλιζόμενη δίνη του χρόνου, πράγματα που και μόνο η σκέψη τους σε παραλύει.

"Δροσερός αέρας"
O δρ Μουνιόζ δεν περιφρονούσε τα μεσαιωνικά ξόρκια και μαγικά. Πίστευε ότι αυτές οι απόκρυφες και δυσνόητες μέθοδοι περιείχαν ορισμένα σπάνια ψυχολογικά ερεθίσματα που δεν αποκλείεται να μπορούσαν να επηρεάσουν κατά περίεργο τρόπο την ουσία ενός νευρικού συστήματος το οποίο είχε πάψει να μεταδίδει οποιοδήποτε οργανικό ερέθισμα.

"O τρομερός γέρος"
Αλλά κοιτάζοντας, δεν είδε αυτό που περίμενε. Διότι δεν αντίκρισε κανέναν από τους συναδέλφους του εκεί, παρά μόνον τον Τρομερό Γέρο, ο οποίος στεκόταν σιωπηλός και στηριγμένος στο ροζιασμένο μπαστούνι του, και χαμογελούσε απαίσια.

"Το χρώμα από το διάστημα"
Κανένας από τους θεατές δε θα μπορέσει να ξεχάσει ποτέ εκείνο το θέαμα, και ο Άμμι έμεινε κοιτάζοντας παγωμένα προς τ’ αστέρια του Κύκνου, με τον Ντενέμπ να λάμπει πάνω από τ’ άλλα, εκεί όπου το άγνωστο χρώμα είχε φανεί να λιώνει μέσα στο Γαλαξία.