Η ευρεία εφαρμογή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης πρόκειται, σε πρώτη φάση, να περιορίσει τις κρατικές δαπάνες σε ποσοστό 10-25%. Παράλληλα, από τη φύση της, θα συρρικνώσει τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά, αφού ο πολίτης και ο εν γένει συναλλασσόμενος με τη δημόσια διοίκηση, σε ελάχιστες περιπτώσεις, θα έρχεται σε απευθείας επαφή με τον κρατικό λειτουργό, επειδή θα πραγματοποιεί τις «συναλλαγές» του μέσω διαδικτύου, χάρη στη λειτουργία των τηλεματικών μηχανισμών.

Στις σύγχρονες ευρωπαϊκές κοινωνίες γίνεται καθημερινά λόγος για την οικονομικοπολιτική διαπλοκή, που κύρια λαμβάνει χώρα μέσα από τους μηχανισμούς ανάθεσης των δημοσίων έργων και προμηθειών εκ μέρους της δημόσιας διοίκησης, στους ιδιώτες-επιχειρηματίες. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει καταβάλει σοβαρές προσπάθειες να περιορίσει τα ζητήματα διαφθοράς που ανακύπτουν σ’ όλα τα κράτη μέλη της στον τομέα αυτό. Τα κράτη μέλη από την πλευρά τους έχουν υιοθετήσει κανόνες προς την κατεύθυνση αυτή, ιδίως ενιοποιώντας τη νομοθεσία τους με απώτερο σκοπό τη διασφάλιση του υγιούς ανταγωνισμού.

Σκοπός της παρούσας είναι: α) Η αναφορά στους κανόνες και τις αρχές που διέπουν την κατάρτιση των συμβάσεων δημοσίων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών, β) η παράθεση και η ανάλυση του ισχύοντος νέου ενιαίου κοινοτικού νομοθετικού πλαισίου που αφορά στη σύναψη των ανωτέρω συμβάσεων, γ) η θέσπιση του απαραίτητου νομικού υποβάθρου που απαιτείται για την κατάρτιση των συμβάσεων δημοσίων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών με ηλεκτρονικά μέσα και δ) η παρουσίαση και η ανάλυση των διαφόρων διεθνώς αναγνωρισμένων νομικών προτύπων προμήθειας αγαθών και υπηρεσιών εκ μέρους της δημόσιας διοίκησης, με ηλεκτρονικά μέσα.