Στον παρόντα τόμο ιστορούνται με ψηφίδες κυρίως τα ενταύθα εκκλησιαστικά πεπραγμένα «πάσι τοις βουλομένοις αυτής την ώραν περισκοπείν και ούτε λανθάνειν βούλεται, ούτε κινδύνου δέδοικεν, ούτε επιβουλάς τρέμει, ου δόξης εφίεται της παρά των πολλών». Ο κόπος αυτός τιτλοφορείται «Το Συνοδικόν της εν Ελλάδι Εκκλησίας», γιατί ο ιδρυτής της Εκκλησίας έθεσε ως βασική αρχή της λειτουργίας της την «συνοδικότητα», με το «ου γαρ είσι δύο η τρεις συνηγμένοι εις το εμόν όνομα, εκεί ειμί εν μέσω αυτών» (Ματθ. ιη΄ 20), αλλά και γιατί η λέξη αυτή μόνη «συνάζει» την αποστολική πίστη και τα πεπραγμένα της εκκλησιαστικής ζωής, αφού στη «συμφωνία» της «συνοδικότητας» η Εκκλησία πάντοτε βρίσκει την αλήθεια. Αναφέρομαι δε ειδικά στην εν Ελλάδι Εκκλησία, ως μέρους του όλου της μιας Εκκλησίας Κων/πόλεως, γιατί αποδέχομαι πλήρως αυτά που έγραψε το 1828 ο Ιωάννης Καποδίστριας προς τον πατριάρχη Κωνστάντιο τον Α΄: « Η Εκκλησία του νέου κράτους να μη ξεχωρίζει με εθνικό όνομα από τη κειμένη μέσα στην τουρκική επικράτεια μητέρα της, για να ομολογείται παντού μία η Εκκλησία και ένα και αχώριστο το έθνος των Ορθοδόξων Ελλήνων». Αλλά και γιατί πάντοτε υπό τη σκέπη του Οικουμενικού Πατριαρχείου διατήρησε ο ελληνισμός την ενότητα του, όπως το επιβεβαιώνει η Ιστορία και η συνεχής αντιπελάργηση του Γένους προς τον ιερό θεσμό του. [...]

(από τον πρόλογο του βιβλίου)