Στο βιβλίο "Το σώμα και η διαπραγμάτευση της διαφοράς στη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία" πρωταγωνιστής είναι το σώμα· το σώμα ως "τόπος" στον οποίο οι κανόνες επιβάλλονται, αλλά και στον οποίο οι κανόνες παραβιάζονται, ανατρέπονται, χάνουν την ισχύ τους. Το σώμα της μετανάστριας και του μετανάστη, της πόρνης, του παρενδυτικού, του ασθενούς ή του ανάπηρου, το τερατώδες σώμα, το ‘τραυματισμένο’ σώμα ή το σώμα που κείται εκτός φυσικών ορίων συνιστά την αφορμή για να μελετηθούν οι τρόποι με τους οποίους έχουν οικοδομηθεί, αποδομηθεί ή αναδομηθεί αφηγηματικά, εικόνες ετεροποιημένων σωμάτων σε λογοτεχνικά κείμενα που είναι γραμμένα τις τελευταίες δεκαετίες. Στόχος είναι να ερευνηθεί η ετεροποίηση μέσα από τον τρόπο της σωματικότητας και ιδιαίτερων εκφάνσεων διαφοράς που εκφράζονται από το σώμα, τις σημασίες που του αποδίδονται και τις λειτουργίες του. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν, και σε ποιο βαθμό, οι λογοτεχνικές αυτές κατασκευές αναπαράγουν ή προβληματοποιούν τους πολιτισμικούς και κοινωνικούς λόγους στους οποίους εγγράφονται, αλλά και στο πώς και σε ποιες περιπτώσεις οικοδομούν νέες σωματικές εκδοχές.