Το βιβλίο έχει ένα διπλό προσανατολισμό. Πρώτον, εισάγει τους αναγνώστες στη γενεαλογία της κοινωνιολογικής θεωρίας, συνδέοντας την τελευταία τόσο με την φιλοσοφική ανθρωπολογία και τον ιστορικό υλισμό, όσο και με τα αποτελέσματα της διάχυσής της. Δεύτερον, ερευνά τις σχέσεις της κοινωνιολογικής θεωρίας με την πολιτική και τούτο στο μέτρο που η θεμελίωση της κοινωνικής αξίας -και των ανισοτήτων- συνιστά μια κατεξοχήν πολιτική αρμοδιότητα αυτής της θεωρίας.

Αυτή η εργασία είναι απαραίτητη αν θέλει κανείς να κατανοήσει τις αντιλήψεις της κοινωνικής αξίας που κυριαρχούν σήμερα. Αυτές οι αντιλήψεις -και η συνακόλουθη νομιμοποίηση των κοινωνικών ανισοτήτων ή των παγιωμένων ιεραρχιών- στηρίζονται σε δύο ιδέες, των οποίων η μείζων επεξεργασία έγινε από την κλασική κοινωνιολογία. Πρόκειται για την ιδέα της δεξιοτεχνίας ή επιτέλεσης και για αυτήν της ελίτ. Από ποιες άραγε θεωρητικές παραδόσεις προέρχονται και ποιες είναι οι άρρητες προϋποθέσεις αυτών των εννοιών; Ο συγγραφέας θεωρεί ότι οι όροι αυτού του ερωτήματος μπορούν να κατανοηθούν και, κατά συνέπεια, να δοθεί η απάντηση μέσα από τη μελέτη της γένεσης της κοινωνιολογίας και, ακολούθως, της διαλεκτικής ανάμεσα στην κοινωνική επιστήμη και το αντικείμενό της.