Γεωγραφικές, ιστορικές, οικονομικές, πολιτισμικές ιδιαιτερότητες της Ελλάδας προσδιόρισαν σε μεγάλο βαθμό την προτίμησή της ως χώρα υποδοχής τμήματος των πληθυσμών που εγκατέλειψαν οριστικά ή προσωρινά τις περιοχές καταγωγής τους στην προσπάθεια να αποφύγουν κάθε είδους κίνδυνο, καταπίεση και οικονομική ανέχεια.

Στην παρούσα έρευνα έγινε προσπάθεια να καταγραφεί με αντικειμενικότητα και πληρότητα η σύγχρονη πραγματικότητα της διαβίωσης των αιτούντων άσυλο ανεξαρτήτως φύλου μέσα από την οπτική των ιδίων καθώς και του επιστημονικού και διοικητικού προσωπικού των δομών φιλοξενίας τους.

Η έρευνα κινείται σε ένα ευρύ πεδίο, στο οποίο οι ενέργειες από την επίσημη πολιτεία για τους χώρους φιλοξενίας αιτούντων άσυλο, την κάλυψη των αναγκών τους, την εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας διασταυρώνονται με τα πολιτισμικά και τα ιστορικοκοινωνικά χαρακτηριστικά των ατόμων ή των ομάδων που αναζήτησαν άσυλο στη χώρα μας.

Το ερευνητικό ενδιαφέρον εστιάζεται στις γυναίκες αιτούσες άσυλο, οι οποίες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους, καθώς υφίστανται σοβαρές διακρίσεις εξαιτίας του φύλου τους, τόσο από τις τοπικές κοινότητες, όσο και από την επίσημη εξουσία-κράτος και οι οποίες διαβιούν σε Κέντρα-Δομές Προσωρινής Διαμονής στην Ελλάδα.