Αυτή είναι η ιστορία ενός παιδιού συνηθισμένου σαν όλα τα παιδιά και ξεχωριστού σαν κάθε παιδί.

Η ιστορία ενός παιδιού που µεγάλωνε φορώντας την γκρίζα θλίψη ενός δανεικού παλτού που του έπεφτε µεγάλο. Όλοι το φώναζαν Παλιόπαιδο -ίσως επειδή ήταν το πιο φτωχό και θλιµµένο απ’ όλα τα παιδιά.

Κάποια στιγµή λοιπόν αποφάσισε πως, αν σε λένε Παλιόπαιδο, πρέπει και να γίνεις. Όµως, είσαι στ’ αλήθεια... παλιόπαιδο;

Μια ιστορία εµπνευσµένη από αληθινές ιστορίες µουσικών του El Sistema και της διεθνούς φήµης συµφωνικής ορχήστρας "Μπολιβάρ" της Βενεζουέλας.
Μια ιστορία για την πίστη στον άνθρωπο και στον ανθρωπισµό.
Μια ιστορία για τη δύναµη της τέχνης και του πολιτισµού ενάντια στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισµό.


Λίγα λόγια για το El Sistema (Το Σύστηµα): Χρόνια πριν, στο Καράκας, ένας µουσικός και οικονοµολόγος, ο Χοσέ Αντόνιο Αµπρέου, ονειρεύτηκε πως η µουσική θα µπορούσε να αλλάξει τη ζωή φτωχών και περιθωριοποιηµένων παιδιών. Αποφάσισε να ζήσει το όνειρό του: το 1975, µαζί µε εθελοντές δασκάλους και µια πρώτη οµάδα 11 παιδιών, φτιάχτηκε η πρώτη ορχήστρα. Το σχέδιό του, που υιοθετήθηκε αµέσως και υποστηρίζεται έκτοτε από τις κυβερνήσεις της Βενεζουέλας, γνωστό ως El Sistema, δεν είναι µόνο ένας διαφορετικός τρόπος εκµάθησης µουσικής, αλλά ένα ισχυρό όπλο ενάντια στην παιδική και νεανική εγκληµατικότητα, ενάντια στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισµό. Ο σπόρος έχει σήµερα ως "καρπούς" πάνω από 150 παιδικές και νεανικές ορχήστρες -90 από αυτές συµφωνικές. Πάνω από 500.000 παιδιά σ’ ολόκληρη τη Βενεζουέλα είναι µέλη κάποιας ορχήστρας. Όπως επίσης "καρπός" του El Sistema είναι και η Simon Bolivar Orchestra, η παγκοσµίου φήµης συµφωνική ορχήστρα της Βενεζουέλας. Οι αρχές του El Sistema εφαρµόζονται τώρα πια σε πάνω από 50 χώρες ανά τον κόσµο. Το El Sistema είναι ένα όραµα που έγινε πράξη, βίωµα, ζωή, αποδεικνύοντας πως η µουσική... σώζει.