[...] Ο Γάμος στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι θεοσύστατος θεσμός και αποτελεί το θεμέλιο της ανθρώπινης κοινωνίας. Παράλληλα, προσδιορίζεται ο πρωταρχικά πνευματικός, αλλά και ο κοινωνικός χαρακτήρας του. Ακόμη, ο Γάμος είναι το θεοδώρητο αντίδοτο στην μοναξιά του ανθρώπου· η συνάντηση του άνδρα με τη γυναίκα, η αλληλοβοήθεια και η κοινωνία ψυχών, αλλά και σωμάτων, κάτι που εναρμονίζεται τέλεια και με τα στοιχεία του ανθρώπου (σώμα - ψυχή) και τα γένη (άρρεν και θήλυ). Εξ αρχής, λοιπόν, προσδιορίζεται ότι Γάμος για την Εκκλησία είναι ο ιερολογημένος γάμος, όπου ο Θεός ενώνει τον άνδρα με τη γυναίκα κατά το πρότυπον της ενώσεως των πρώτων ανθρώπων, του Αδάμ και της Εύας: "άρσεν και θήλυ εποίησεν (ο Θεός) αυτούς".
"Και εύλόγησεν αυτούς ο Θεός..."

Έτσι, γίνεται φανερό ότι ο Γάμος δεν είναι κυρίως μια σχέση νομική ή βιολογική, που έχει να εξυπηρετήσει κάποια κοινωνική σκοπιμότητα. Η Εκκλησία, χωρίς να παραγνωρίζει τις δύο αυτές πλευρές, τη νομική και τη βιολογική, μεταθέτει τον Γάμο σε μια άλλη διάσταση, όπου οι σύζυγοι ενώνονται και μεταξύ τους, αλλά και με το Χριστό κι έτσι η ένωσή τους γίνεται εικόνα της βασιλείας του Θεού. Ο χριστιανικός γάμος στηρίζεται, αναμφίβολα, στην ευλογία του Θεού. Γι' αυτό και είναι Ιερό Μυστήριο και μάλιστα "μέγα", κατά τον απόστολο Παύλο, αφού παραλληλίζεται η σχέση του άνδρα και της γυναίκας με την ένωση του Χριστού και της Εκκλησίας.

(από την εισαγωγή του βιβλίου)