Υπήρξαν αμέτρητες στιγμές που νιώθαμε ότι οι δυσκολίες ήταν αξεπέραστες. Κι εκεί ακριβώς που είχαμε απελπιστεί, όλα λύνονταν ως από θαύμα και συνεχίζαμε για τον επομενο προορισμό.
Και υπήρχαν και στιγμές μαγικές... Όπως, καθώς οδηγούσαμε προς το τέλος της ημέρας και ο ήλιος, πέφτοντας προς τη δύση, ζέσταινε τις πλάτες μας και έριχνε στις σκιές μας μπροστά στο δρόμο μας. Να κυνηγάς τη σκιά σου πηγαίνοντας προς την ανατολή... Σ' ένα γύρο του κόσμου που οδηγεί στο σπίτι σου...