[...] Σχεδόν μοιραία, λοιπόν, πέσαμε και πάνω στα απόκρυφα χριστιανικά κείμενα, ανάμεσα στα οποία το "Κατά Θωμάν" αποτελεί αναμφισβήτητα το πετράδι του στέμματος. Και είναι το πετράδι για δύο σημαντικούς και δίκαιους λόγους: πρώτον, ένα μεγάλο μέρος του υλικού του είναι κοινό με τα τέσσερα κανονικά ευαγγέλια, έστω και σε κάπως διαφορετική μορφή. Δεύτερον, αποτελείται αποκλειστικά από λόγους του Ιησού: δεν υπάρχουν θαύματα, δεν υπάρχουν αφηγήσεις για τη γέννηση, το Πάθος και την Ανάσταση. Με λίγα λόγια, αν και το κείμενο αυτοχαρακτηρίζεται ως ευαγγέλιο, δεν έχει σχεδόν τίποτα κοινό με τα γνωστά μας ευαγγέλια πέραν από τους λόγους που αποδίδονται στον Ιησού. Κι όμως, είναι ακριβώς αυτό το χαρακτηριστικό του "Κατά Θωμάν" που το έχει κάνει τόσο δημοφιλές μεταξύ των μελετητών του πρώιμου Χριστιανισμού. Από καιρό η έρευνα, παρατηρώντας τις εκπληκτικές ομοιότητες μεταξύ των Συνοπτικών τόσο ως προς την κατάταξη όσο και ως προς τη φραστική διατύπωση του λογιακού υλικού τους, είχε υποθέσει την ύπαρξη μιας χαμένης κοινής γραπτής πηγής (μεταξύ των μελετητών τιτλοφορείται ως Q) που θα προηγούνταν της συγγραφής των ευαγγελίων και θα περιλάμβανε αποκλειστικά λόγους του Ιησού. Να είναι, λοιπόν, το "Κατά Θωμάν" αυτή η χαμένη πηγή; Να είναι αρχαιότερο από τα κανονικά ευαγγέλια; Όπως είναι φυσικό οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα δεν μπορούν να δοθούν στο περιορισμένο πλαίσιο ενός προλόγου, θα δοθούν, όμως, αναλυτικά στην εκτενή εισαγωγή μας. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)