Ποιος είναι ο Xρόνος των θεσμών που ορίζει τελικά τη ζωή μας; Με τι τρόπο εισχωρεί στις συναλλαγές μας με τους άλλους, ιδίως σε όσες έχουν να κάνουν με το κράτος, διαμορφώνοντας συμπεριφορές και σχέσεις; Το Γραφειοκρατικό Σκότος αποκαλύπτει πως όχημα για τις κοινωνικές διεισδύσεις του θεσμικού χρόνου είναι ο Nόμος, ενώ το περιούσιο πεδίο για τον εγχρονισμό του Νόμου και την εκνομίκευση του Χρόνου είναι η Γραφειοκρατία. Όσοι δεν πειθάρχησαν στις απαιτήσεις της, όπως η ελληνική δημόσια διοίκηση, παρέμειναν στα περιθώρια των κοινωνικών συστημάτων που ανέδειξε η νεωτερικότητα, παλεύοντας σήμερα να προσαρμοσθούν στις ταχύτητες ενός Χρόνου που υπαγορεύει τις προσταγές του Νόμου. Αξιοποιώντας τις αλληλεπιδράσεις του Νόμου και του Χρόνου, όπως προβάλλουν από την εμπειρία και τον φιλοσοφικο-κοινωνικό στοχασμό, το κείμενο εντρυφά στα αίτια που συνέβαλαν για εκατόν ογδόντα περίπου χρόνια στην παραμόρφωση της ελληνικής δημόσιας διοίκησης και τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα το ανθρώπινο δυναμικό της, το εμποτισμένο με οικογενειακά ήθη και ρομαντικά ιδεώδη, να προσλάβει τελικά τα στερεοτυπικά χαρακτηριστικά του αδιάφορου και αδρανούς εργαζομένου. Παρόλα αυτά, η διεξοδική ανάλυση αλλά και οι αντλούμενες πληροφορίες από την παγκόσμια πρακτική παροτρύνουν τον αναγνώστη να διαλογισθεί πάνω στις δυνατότητες για την έξοδο όχι μόνο της δημόσιας διοίκησης, αλλά και της ελληνικής κοινωνίας από τα αδιέξοδα στα οποία έχει περιπέσει.