[...] Το αρχικό κείμενό του ήταν ελληνικό, όπως συνάγεται από παπύρους που βρέθηκαν στην Οξύρυγχο, αν και απ' αυτό σώζονται σε αναγνώσιμη μορφή μόλις δύο σύντομα αποσπάσματα. Ανάγεται στα τέλη του Β' αιώνα πάντως, ενώ η κοπτική του μετάφραση είναι του Ε' αιώνα (τουλάχιστον οι κώδικες που σώθηκαν). Ωστόσο το "Ευαγγέλιο της Μαρίας Μαγδαληνής" είναι γνωστό από αναφορές σ' αυτό πατέρων της Εκκλησίας του Γ' αιώνα, οι οποίοι το καταδικάζουν έντονα.

Για κάποιους ερευνητές επιπλέον, η Μαρία του εν λόγω Ευαγγελίου μπορεί να είναι η Θεοτόκος και όχι η Μαγδαληνή, και αυτή η γνώμη βασίζεται στη Μαριολατρεία της εκκλησίας των πρώτων χριστιανικών αιώνων, όταν για παράδειγμα τελούνταν προς τιμήν της στην αρχαία εκκλησία ειδικές ακολουθίες. Επιπλέον ο τρόπος με τον οποίο μιλάει η εν λόγω Μαρία στη δήθεν ευαγγέλιό της για τον Ιησού Χριστό δείχνει μια οικειότητα, που μόνο η μητέρα μπορεί να έχει με τον γιο της (σύμφωνα με τους ίδιους). [...]

Ο πάπυρος Berolinensis 8502, που περιέχει το απόκρυφο, αγοράστηκε το 1896 στο Κάιρο από τον Γερμανό ερευνητή δρ. Καρλ Ράινχαρντ, και έκτοτε γίνεται αναφορά σ' αυτόν ως τον Γνωστικό Κώδικα του Βερολίνου ή τον Κώδικα του Αχμίμ. Περιέχει τρία σπουδαία γνωστικά κείμενα, το "Απόκρυφο του Ιωάννη", τη "Σοφία του Ιησού Χριστού" και το "Ευαγγέλιον της Μαριάμ". Παρότι βρέθηκε νωρίς, πολλά γεγονότα, περιλαμβανομένων δύο παγκοσμίων πολέμων, μετέθεσαν την έκδοσή του ως το 1955. [...]

(από το εισαγωγικό κείμενο: "Το κατά Μαριάμ Ευαγγέλιο")