Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια ερμηνευτική ιστορία του ελληνικού πορτρέτου από την εμφάνισή του τον 5ο αιώνα π.Χ. έως την ύστερη ελληνιστική περίοδο. Πέραν του εκπαιδευτικού, ακαδημαϊκού του στόχου απευθύνεται και στο κοινό που ενδιαφέρεται να κατανοήσει το είδος εκείνο της καλλιτεχνικής δημιουργίας, στο χαλκό ή στο μάρμαρο, στο οποίο αποτυπώνεται μέσα από μια ποικιλία εικαστικών συμβάσεων η εξατομικευμένη έκφραση.
- Πότε συντελείται η μετάβαση από την υπερατομική έκφραση ενός συγκεκριμένου προσώπου στην πλήρη εξατομίκευση της ανθρώπινης παράστασης;
- Τα ατομικά χαρακτηριστικά σε ένα πορτρέτο προεξοφλούν τη φυσιογνωμική ομοιότητα;
- Ποιο μήνυμα εκφράζει και μεταδίδει το πορτρέτο στον θεατή;
Είναι μερικά από τα ερωτήματα που απασχολούν τη μελέτη, η οποία συνδυάζοντας αρχαιολογικά δεδομένα και επιγραφικές μαρτυρίες δεν στοχεύει μόνο στο περιεχόμενο του πορτρέτου, αλλά διερευνά και εικονολογικά ζητήματα, ώστε να κατανοηθεί η λειτουργία του καλλιτεχνικού είδους στο πλαίσιο των κοινωνικών αξιών, των αισθητικών προτιμήσεων και των νοοτροπιών της κοινωνίας που το παρήγαγε.