Οι παραστάσεις, οι πληροφορίες και τα αντικείμενα που συνθέτουν την ευρύτερη σφαίρα του πολιτισμού έχουν διογκωθεί τόσο πολύ, ώστε φαίνεται να τείνουν στο άπειρο. Η τεχνολογία δεν οδηγεί στην εξομοίωση και την ισοπέδωση των πολιτισμικών διαφορών αλλά ανασυντάσσει την αφομοίωση και εσωτερικευσή τους κατά την ψηφιακή τους αλληλεπίδραση. Σ’ αυτό το περιβάλλον, απαιτείται μία ατομική και συλλογική προσπάθεια προκειμένου να ιχνηλατηθεί και να χαρτογραφηθεί ο αχανής πολιτισμικός χωροχρόνος. Το παρόν βιβλίο εκκινεί από την υπόθεση ότι αυτή η κατάσταση έχει πλέον καταστεί πρωτεύον στοιχείο της σύγχρονης πολιτισμικής ζωής. Δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της πυρετώδους μητροπολιτικής ζωτικότητας, αλλά και η ίδια η πηγή της ενέργειάς της. Εξετάζοντας το ζήτημα από διάφορες πτυχές, όπως την επικοινωνία, την τέχνη, τη μνήμη και τη βιοτεχνολογία, αναλύεται το πώς επικρατεί προοδευτικά ένας όλο και ακριβέστερος συγχρονισμός σκέψεων και παραστάσεων, ο οποίος ανακινείται από κοινού σε ανθρώπους και μηχανές -ό,τι στο ανά χείρας βιβλίο αποκαλείται "διασκέδαση". Υπό αυτό το πρίσμα, το "διασκεδαστικό άπειρο" υποδηλώνει μια κοινή συνθήκη τεχνικής και πολιτισμού, που δρα σε βιωματικό και αισθητηριακό επίπεδο και περιγράφει τον τρόπο ύπαρξης του σύγχρονου κοσμοπολιτισμού.