[...] Παρουσιάζει ενδιαφέρον η στάση του Saint - Beuve απέναντι στο ρομαντισμό. Ξεκίνησε ως ρομαντικός με την αρθρογραφία του στην εφημερίδα "Globe". Η φιλία με τον Victor Hugo είναι χαρακτηριστική, αλλά δεν θα διαρκέσει πολύ. Ο συγγραφέας θ' αναθεωρήσει τις απόψεις του και θα περάσει στο αντίθετο στρατόπεδο των κλασικών, όπου θα κινηθεί με περισσότερη άνεση. Στα δοκίμια που ακολουθούν ασκεί μιαν έντονη κριτική κατά του ρομαντισμού κι αναφέρεται στην αρχαία Ελλάδα μ' έναν, ίσως υπερβολικό, θαυμασμό. Βλέπει την κλασική Αθήνα ως μια ειδυλλιακή πολιτεία, όπου βασιλεύει η αγνότητα κι η ομορφιά. Παρασύρεται σ' έναν φανταστικό κόσμο, ο οποίος ανταποκρίνεται απόλυτα στην πραγματικότητα. Μια τάση υπερβολής αποκαλύπτει μια ρομαντική προδιάθεση. Είπαν πως ο Saint - Beuve, άριστος κριτικός, αλλά μέτριος ποιητής και πεζογράφος, φθονούσε τους σύγχρονους και τα επιτεύγματά τους. Παρατήρησαν μάλιστα ότι αγνόησε τον Stendhal, τον Nerval, ακόμα και τον Balzac, διότι διαισθανόταν την ανωτερότητά τους. Ο Marcel Proust έγραψε ένα ολόκληρο βιβλίο, ασκώντας κριτική κατά του Saint - Beuve. (Contre Sainte - Beuve, Gallimard, 1955). Εκεί δημοσιεύεται ένα δοκίμιο, όπου ο ποιητής συγκρούεται με τον φιλόλογο και τον κατακρίνει, άλλοτε με πάθος κι άλλοτε με τρυφερότητα. Η ιδιότυπη γραφή του Proust κάνει το κείμενο πιο γοητευτικό. Το παραθέτω ως επίμετρο, χωρίς σχόλια και υποσημειώσεις.
[...]
(από το σημείωμα του μεταφραστή)