Οι σκοποί αυτού του βιβλίου είναι, κατά κύριο λόγο, δύο: από τη μια, να προσφέρει έναν γενικό προσανατολισμό όσον αφορά στον κινηματογραφικό λόγο που παρήχθη την περίοδο του βωβού στην Ευρώπη και που, άμεσα ή έμμεσα, προσέλαβε ένα χαρακτήρα θεωρητικό· από την άλλη, να περιγράψει και να εξετάσει, όσο πιο λεπτομερειακά γίνεται, τη φυσιογνωμία κάποιων από τους θεωρητικούς λόγους που, με εντονότερο τρόπο, παρουσιάζουν χαρακτηριστικά πραγματικών κινηματογραφικών θεωριών.
Στο πρώτο μέρος, με τη μορφή μιας ιστορικής αναδρομής στην υποδοχή της κινηματογραφικής κουλτούρας, υπογραμμίζονται οι τρόποι, τα αντικείμενα και η μεθοδολογία διαμέσου των οποίων, από τη γνώση που συσσωρευόταν γύρω από τον κινηματογράφο, διαμορφώθηκε και θεσμοποιήθηκε ο θεωρητικός λόγος. Στο δεύτερο, παρουσιάζονται και σχολιάζονται οι σημαντικότερες θεωρίες που παρήχθησαν αυτά τα τριάντα χρόνια (Canudo, Munsterberg, Epstein, Balazs, Αϊζενστάιν), οι οποίες αντιπροσωπεύουν αντίστοιχες οπτικές γωνίες, ως κύρια σημεία εστίασης για την παραγωγή του κινηματογραφικού λόγου: αισθητική, πειθαρχία, όραση, μέσο, ιδεολογία.