Η πολεοδομία, όπως και η χωροταξία, ανήκει ως εφαρμογή σε ένα τεχνικό πεδίο και ενδέχεται να δίνει την εντύπωση ότι μπορεί να γίνουν κατανοητή και να ασκηθεί με βάση την απλή εμπειρική γνώση. Τελικά, όμως, κάθε τέτοια γνώση είναι απλώς μη συνειδητοποιημένη και αποσπασματική θεωρία.

Διεθνώς υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία για τη θεωρία προγραμματισμού, αλλά δεν ισχύει το ίδιο και στη χώρα μας. Συναντώνται ασφαλώς σχετικές βιβλιογραφικές συζητήσεις αλλά δεν επεκτείνονται στη σε βάθος διερεύνηση της θεωρίας και τη συνδυάζουν με θέματα ασφαλώς απαραίτητα για τη σφαιρική κατανόηση του πεδίου αλλά συμπληρωματικού χαρακτήρα ως προς τη θεωρία, όπως οι χωρικές πολιτικές, η αστική και χωροταξική ανάπτυξη και η νομοθεσία.

Αντιθέτως, το παρόν βιβλίο εστιάζει στη θεωρία προγραμματισμού, με έμφαση στην πολεοδομία, και προσπαθεί να καλύψει ένα εύρος από τις επιστημολογικές βάσεις της θεωρίας έως την ίδια τη θεωρία, για να προσανατολιστεί τελικά προς τη γέφυρα με την πράξη που είναι η μεθοδολογία του προγραμματισμού. Συγχρόνως, προσπαθεί να προβάλει ένα αντικείμενο είτε παραμελημένο είτε διαστρεβλωμένο από τη διεθνή βιβλιογραφία, τον ρόλο της σημειωτικής θεωρίας για τη θεωρία και την πράξη του προγραμματισμού. Περιλαμβάνει συμπληρωματικά μια συστηματική ανάπτυξη των θεωριών αστικού σχεδιασμού, προτείνοντας μία σχετική μεθοδολογία από τη σκοπιά του πολεοδόμου.

Το βιβλίο έχει τον διττό χαρακτήρα του εισαγωγικού εγχειριδίου και της επιστημονικής πραγματείας. Δεν απευθύνεται μόνο στους πολεοδόμους, χωροτάκτες και αρχιτέκτονες ή στον αντίστοιχο προπτυχιακό και μεταπτυχιακό φοιτητικό/σπουδαστικό κόσμο. Θα ενδιαφέρει, επίσης, και ορισμένους άλλους κλάδους μηχανικών, όπως οι πολιτικοί μηχανικοί και οι αγρονόμοι και τοπογράφοι μηχανικοί, καθώς και τους κοινωνικούς επιστήμονες και τους επιστήμονες του πεδίου των πολιτισμικών σπουδών.